Stephen Mills Tiger Safari van 11 tot en met 25 februari 2007 (5)
Bahamas
Noord en Midden Amerika
Elstijssen
Stephen Mills Tiger Safari van 11 tot en met 25 februari 2007 (5)
Van Camp Mewar naar de Kanha Jungle lodge
Na een laatste game-drive, ontbijten en ons boeltje pakken, vertrekken we om ca. 12 naar de Kanha Jungle Lodge bij het Kanha NP. Stephen stelde ons voor om weer samen met hem te reizen, maar wij hadden al met een ander stel afgesproken. Het was gezellig èn comfortabeler. Nu kon om beurten één van ons voorin zitten. Onderweg is van alles te zien, maar geen gelegenheid om te fotograferen. Wel moeilijk als je steeds de prachtigste taferelen ziet. We rijden door verschillende kleine en grotere plaatsen. Ergens is een enorme markt. Het wemelt van de mensen. Goh, wat hadden we hier graag gestopt! Wat ik wel vaker doe, vanachter het glas van de rijdende auto fotograferen, is nu geen optie. Ik zit in het midden. Vijf uur rijden staat in ons programma, naar later zou blijken een volslagen verkeerde inschatting. Laat in de middag eten we onze meegebrachte lunch bij een fossielenpark. Evert gaat het park in en ik blijf lekker op een bankje zitten. De chauffeur schat dat we rond 19.30 op onze bestemming zullen zijn. Ook die avond wordt het rond 18.30 donker. Langs de weg zien we, in het licht van de koplampen, vrouwen zitten die daar hun behoeften doen. Kennelijk de gewoonste zaak van de wereld. Met z’n 4en maken we veel plezier en fantaseren over het oprichten van een band, over onze outfit, waar we allemaal zullen optreden en bedenken een openings- en slotnummer; verder komen we niet. Dat is maar goed ook, want in mijn geval is zelfs zingen in de badkamer onverantwoord. We worden al meliger. De chauffeur vraagt of we van Indiase muziek houden. Denkend aan mooie traditionele muziek is het antwoord ja. Hij stopt een CD in de speler en vervolgens komt er een ondefinieerbare herrie uit de speakers. Een soort Indiase discomuziek met regelmatig terugkerend kippengekakel. We roepen “chickenalarm”! In de parken leven niet alleen pauwen, maar ook een klein model wilde kip (ziet er uit als Hollandse krielen). Die hoort er ook thuis en helpt bij het opsporen van tijgers door alarm te slaan als de tijger in de buurt is: het zgn. chickenalarm. We krijgen vreselijk de slappe lach en komen niet meer bij. De chauffeur rijdt onverstoorbaar verder. Langzamerhand wordt het toch wel vervelend en het lachen vergaat ons. De chauffeur die nauwelijks Engels spreekt (of alleen wanneer het hem uitkomt?) begrijpt onze herhaalde verzoeken om iets anders op te zetten niet. Het rijden in het donker lijkt een kamikazeactie. Als middelste auto is nog te doen, totdat we na verloop van tijd voorop moeten rijden. Onze chauffeur moet de weg moet wijzen. Vanaf dat moment kunnen we onze ogen maar beter dicht houden. Steeds denken we dat we er bijna zijn. Steeds is dat niet het geval. Op een gegeven moment komen we langs Tuli Tiger Resort (de accommodatie die in 1e instantie in de planning stond) en gaan er vanuit dat het niet lang meer zal duren. Fout, vanaf dat moment duurt het nog zeker een uur voordat we even na 21.00 bij onze lodge arriveren. We zijn gaar en hebben het helemaal gehad. Tijd om te douchen is er niet. We gaan meteen aan tafel.
Kanha NP
Kanha National Park ligt in het Mandla district in Madhya Pradesh, is 1945 km2,
ligt op 600 – 900 m hoogte en is in 1974 opgezet. Het magnifieke landschap is een combinatie van grazige weiden, heuvels met platte toppen, meanderende beekjes en weelderige loofbossen. De bamboebossen gaan langzaam over in salbossen en er zijn veel soorten antilopen waarvan de Barasingha (moerashert), één van de mooiste herten ter wereld, slechts hier en in Kaziranga voorkomt. Eens waren er nog maar 66, tegenwoordig is hun aantal gestegen tot 400. Er zijn 200 verschillende soorten vogels in Kanha. Dieren die we tegen kunnen komen zijn: stekelvarken, mongoose, gestreepte hyena, jungle kat, luipaard, jakhals, wilde hond, de vos (die men nog maar zelden ziet), lippenbeer, Indiase pangolin, otter, civetkat en van de antilopen de Barasingha (’s werelds meest bedreigde hertensoort), Chital (Spotted deer), Chowsingha (antilope met 4 horens), Nilgai en de majestueuze Gaur of Indiase bizon. Het park is volgens velen het beste wildreservaat van India en een voorbeeld voor goed natuurbeheer. Kanha vormde het decor voor Rudyard Kiplings Jungle Book.
In Kanha worden we ’s ochtends verwend met ’n kwartier extra. De lodge ligt vlak bij de ingang van het park dat pas om 06.30 open gaat, dus wordt ons een extra kwartier in bed gegund. Elke ochtend hebben we een picknicklunch in het park. Rond 12.00 uur zijn we terug bij de lodge en is het tijd voor thee (bijv. gember of lemongrass). Na de lunch en voor de middagdrive hebben we nog heerlijk een paar uur voor onszelf.
Het park is rustiger en de gamedrives een stuk relaxter dan in Bandhavgarh. Die morgen zien we een python (die twee dagen daarvoor nog een klein hert had verorberd en zich daardoor nauwelijks kon bewegen) en twee fantastisch gecamoufleerde uiltjes slapend in een boom. We genieten van het prachtige landschap. Het is nog kouder dan in de andere 2 parken. Het park ligt ook hoger. ’s Middags gaan wij met Stephen op pad. Anderen deden dat liever ’s ochtends, omdat er dan meer te zien zou zijn. Niets blijkt minder waar. De eigenaar van de lodge waar we logeren is een vriend van Stephen en met de naturalist van de lodge heeft hij al vaak samengewerkt. Het is een goed op elkaar ingespeeld team. Zoekend naar pootafdrukken en andere sporen, luisterend naar warningcalls en als experts op het gebied van het gedrag van tijgers, ontdekken ze een tijger bij een vennetje. Wat later en een eind verderop zien we een tijger uit de bosjes komen met een sambar achter zich aan. De tijger steekt het pad over en loopt langzaam het hoge gras in nog steeds achtervolgd door de sambar, die de ene warningcall na de andere uitstoot. De sambar wordt heel zenuwachtig als de tijger in het hoge gras verdwijnt en hij niet meer weet waar de tijger is gebleven. We kunnen het hele schouwspel ongestoord bekijken. Er is geen enkele andere jeep te bekennen. Helemaal alleen met de tijger en de sambar in een fantastisch landschap. Heel speciaal om mee te maken. Wij (en ook Stephen) komen buitengewoon opgetogen in het kamp terug.
De volgende ochtend gaan we op de olifant. In Kanha kunnen er maar 2 personen in het “bakje”. Onze mahout doet extra zijn best. Laat de olifant ronddraaien, zodat we de tijger allebei goed kunnen zien. Gaat zo dicht naar de tijger, dat die met de oren plat in de nek zijn tanden laat zien en begint te grommen. Zelfs zo, dat ook de olifant een keel opzet, met zijn slurf begint te zwaaien en met zijn oren flappert. Even voel je je dan toch niet helemaal safe.
Tijdens de lunch is er in het kamp een pottenbakker aan het werk en kunnen we souvenirs kopen. ‘s Middags zien we Barasingha’s, staand in het water, algen eten. Rond 18.30 zijn we terug en is het tijd voor een borrel bij het kampvuur.
De volgende ochtend komen we op onze vaste ontbijtstek aan en horen we van anderen dat de mahouts een tijger hebben gevonden die bij zijn prooi ligt te slapen. Wij snel in de jeep en op naar de olifanten. De tijger ligt er gelukkig nog. Een jong Gaurkalf, waarvan het hele achterlijf is opgevreten ligt er naast. Niet makkelijk om te fotograferen. De tijger ligt midden tussen de graspollen en de grassprieten ontnemen een deel van het zicht. Gelukkig kan Evert filmen. De eerste elephantshow bleef de olifant niet stil staan en de tweede keer weigerde de filmcamera. Op film komt zo’n ervaring veel beter tot zijn recht. Je hoort de tijger ook echt grommen. We zijn blij dat het toch nog is gelukt. Het is een vreemd idee, dat de plaatselijke bevolking zich niets van de tijgers aantrekt en gewoon door het park fietst of loopt. Je ziet opa met kleinkind rustig over de paden wandelen.
Voor de lunch is buiten gedekt; heerlijk! Tot nu toe zijn de maaltijden in een overdekte, maar open ruimte geserveerd. Dus elke avond met dikke kleren aan tafel. Nu zitten we lekker buiten in de zon. Het eten is de hele reis prima. ’s Morgens keuze genoeg en eieren, zoals je ze het liefst hebt . Voor de lunch en het diner een uitgebreid buffet met Indiase vegetarische en vleesgerechten. Die avond is er zang & dans door de plaatselijke bevolking. Ze zien er prachtig uit. Met Paul en Sanderella (het andere stel) spreken we af de volgende ochtend niet met de laatste gamedrive mee te gaan. We hebben al zoveel gezien, zijn moe, hebben behoefte aan rust en bovendien staat ons een lange treinreis te wachten. We slapen uit tot 06.30 (heerlijk), ontbijten met zijn vieren gezellig buiten, pakken op ons gemak en vertrekken om 8.15 tegelijk met de bagage naar de andere ingang van het park. De groep is daar al en heeft die ochtend niets bijzonders gezien. We nemen afscheid van Stephen. Hij blijft nog een paar dagen in de lodge en gaat met de eigenaar een ander park bezoeken. Wij gaan richting Jabalpur.
Foto's
