Ik heb het leren kennen toen ik een jaar van mijn studie in deze mooie stad mocht invullen: In een klein smal zijstraatje in de schaduw van mijn favoriete cathedraal in het centrum zit een uniek onopvallend tapa-barretje. Vaste openingstijden heeft het niet. Pas op het moment dat je bijna met je neus tegen de prachtige hangende Jamon Serrano’s aanleunt, weet je zeker of de gastheer het lokaal geopend heeft. Buiten schijnt dan vaak een heerlijk zonnetje: binnen is het donker, en wat kouder; de ideale omstandigheden voor de rijpende hammen. De meeste mensen staan. De 4 tafeltjes zijn heel klein en staan warrig in de smalle ruimte. Binnen 2 minuutjes wordt er naar onze drankjes en tapas gevraagd en als 5 minuten later de kleur van ons tafelblad bijna niet meer te herkennen is, zitten wij in de tapa-roes; Gamba’s, sardientjes, Queso Manchego, olijven met een heerlijk wit wijntje....Intussen lopen er mensen naar binnen en naar buiten. Alleen degene die het kennen. Zolang de oude deurtjes nog open staan.