Maandthema April: In de trein
Siberie
Rusland
Morealin13
Maandthema April: In de trein
Samen met mijn vriend ging ik in September 2011 naar Rusland toe. Dit inmense land waar je veel geduld moet hebben, helemaal als je geen russisch spreekt. Men snapt dat niet waarom je hiernaar toe wilt en al helemaal niet wat voor moois ze in hun land hebben.
We gingen per trein van Omsk naar Irkutsk. Vantevoren hadden we al gezien dat vriend en ik niet in dezelfde coupe zouden slapen. Ik had bed nr 12 en hij bed nr 19. Toen de trein het perron op kwam rollen en stil ging staan, stonden er al mensen te dringen om even hun benen te strekken en even buitenlucht te kunnen opsnuiven! Ik dacht aan de mensen te zien, dat we niet de enige touristen zouden zijn en grapte tegen vriend (die brits is en toendertijd was zijn nederlands niet zo goed) dat we waarschijnlijk tussen een groep nederlandse touristen terecht zouden komen.
Niets was minder waar.. Vriend zat bij de reisleidster in de coupe en mijn coupe zaten 3 oudere russen. De tourgroep was een beetje een kliekje en we kwamen er niet zo goed tussen. Op zich wel jammer..
Maar met een grote glimlach kwam ik de coupe binnen en na wat hand en voet werk hadden we een gemeenschappelijke taal, beginners duits en lichaamstaal. Het was een getrouwd stel met hun broer die weer terug kwamen vanuit Moskou opweg naar Chite (nog 2 dagen vanaf Irkutsk). Een erg lange reis. De gesprekken waren erg basic, maar we hebben veel gelachen! En tijdens hun etenstijden vertrokken wij altijd even (we zijn vegetariers), want de geur van gedroogde vis was op zich nog te doen. Maar de blikken varkensvet en alle andere dingen die ze mee hadden waren niet aan ons besteed.
Ze hebben gepoogd mij backgammon te leren. Wat compleet niet lukte. De communicatie was er niet goed genoeg voor. Al was het super om het spel te bekijken, terwijl zij het speelde!
Naast onze coupe leefde een familie. Het meisje, Natasja, was de dochter van een van de machinisten en eens in de zoveel tijd reisden ze met paps mee. Anders zagen ze hem ook nooit! Ze waren net terug aan het gaan van de vakantie aan de zwarte zee.
Op de laatste dag was ze niet meer van mij af te slaan en vroeg ze of ze met ons mee mocht naar Nederland. Dat wij haar wel konden adopteren, toch? Jammer genoeg moesten we haar terleurstellen. Want de pret voor haar niet drukte. Ze vond ons nog steeds even lief!
Tijdens de reis heb ik tenminste een Russisch woord geleerd die ik nog steeds gebruik voor mijn vriend. Muss.. Wat man betekend of echtgenoot.. Al word mijn vriend dat pas aankomend september echt mijn muss, het is nu nog een koosnaampje die ik hem geef, met dank aan de oudere mensen uit onze coupe!
Foto's
