Al de hele dag heb ik het liedje van de Disney film Frozen in mijn hoofd. Ik hoorde mijn dochter het liedje vanochtend zingen en daarna bleef het in mijn hoofd hangen. Vanavond zie ik ook nog eens een filmpje op Facebook met een schattig optreden van een tweejarig meisje voor haar speelgoedmicrofoon. En natuurlijk werkt het bevroren landschap om mij heen ook erg mee.

Het grasveld van onze tuin is als één van de weinige nog helemaal bedekt met sneeuw. Geen grassprietje te zien. En als je de tuinpoort open doet stap je letterlijk een bevroren wereld binnen...

The snow glows white on the mountain tonight
Not a footprint to be seen...
Let it go, let it go...