(zie foto hierna) Hmmm… mijmert de van oorsprong Rooms-Katholiek opgevoede jongeman. Ooit in de jeugdjaren trouw elke zondag met gekamde haartjes met papa en mama mee naar de kerk. Door verhalen geïndoctrineerd over de oorsprong van het bestaan en alle wonderlijke daden des Herens onbevooroordeeld en zondermeer voor waar en waarachtig aannemend. Later in de (pre)puberteit met ongekamder haar alleen nog maar met Pasen, Pinksteren, Carnaval en Kerst.
In enigszins minder vrijwillige aanwezigheid van lichaam en geest en voornamelijk met sterk verminderde interesse de verhalen van de pastoor in het luchtledige hangend gelaten voor wat ze waren. Nog weer later met wat wilder haar enkel een eerstekerstdagbezoek of, als een voorbestaande daartoe bestemd was, een visite met wat verplichter karakter. Sterker geloofskritisch ingesteld en meer geboeid door Gods huis en inboedel zelf dan door Zijn schijnbaar onrealistisch ideologisch ver van de tegenwoordige tijd staande geuite gedachtengoed. Maar toch… daar staat ie dan… onder het balkon van de machtigste persoon op aarde op dat gebied… Slaat die ellendige vertwijfeling toe… nondeju..is er dan toch meer?