Het is nog vroeg. Ontbijt in het hostel is zo inspiratieloos dat we besluiten ergens een bakkertje op te zoeken. In een stad als Berlijn is dat snel gevonden, en met een broodje en een flesje sap lopen we over straat. Dan zie ik een parkje , prima plek om de broodjes te nuttigen. Er is een mini speeltuin, een zandbak vol takjes en blaadjes en oude houten beesten. Dit is waarschijnlijk de oud-Duitse variant van de wipkip. Ik vraag me af hoelang dit eendje er al staat, en hoeveel kinderen er nog steeds op zijn rug zitten.