Tijdens de Groote Oorlog werden veel soldaten door hun eigen bataljon geëxecuteerd. Het leger wilde zo een voorbeeld stellen. 'Do not walk away from our war - we shoot you if you do'. De mannen werden doodgeschoten - de Belgen gebruikten zelfs de guillotine - voor desertie, muiterij, lafheid (zelfs als deze was veroorzaakt door 'shell shock' of andere mentale aandoeningen) en ander gebrek aan discipline. In Poperinge is nog een dodencel te vinden, waar de terdoodveroordeelden hun laatste nacht doorbrachten. Ook de paal waar de executies bij zonsopgang plaatsvonden staat nog op de binnenplaats van het stadhuis. Op de begraafplaats liggen zeventien geëxecuteerde deserteurs. De krijgsraden hadden het er druk mee. Op kerkhoven in de omgeving liggen er nog honderden meer, onopvallend tussen de gesneuvelden. Niemand weet het, niemand ziet het, de kerkhofregisters zwijgen er over.