Breeduit stromend, slingert rivierreus ‘La Meuse’ zich in één grote meanderende s-bocht een weg door Luik, de Waalse stad in een natuurlijke tweespalt achterlatend.
De watermassa is groot en sterk… maar heeft niet kunnen verhinderen dat er in haar midden, ter hoogte van ‘Liège-centre’, zich een eiland heeft kunnen vormen.

Een eiland dat, niet geheel ontoepasselijk, de vorm heeft van een reiger die slank en gracieus, onbekommerd en lenig de woelige waterpartij inglijdt.
Een eiland, niet meer dan vier kilometer lang, dat leeft tussen des Maas’ kant en -overkant en de daarom als een catsuit nauwsluitende naam ‘Outremeuse’ heeft meegekregen… andere kant van de Maas.

De bewoners van de zelfverklaarde onofficiële natie ‘République Libre d’Outremeuse’ vormen een microcosmos van multiculti, folkoristische en studerende lieden, met ooit Georges Simenon, geestelijk vader van notoire pijproker ‘Commissaire Maigret’, als meest bekende.

En ik? Ik wandel over het prachtig aangelegde slingerpad dat langs de kademuren en onder de bruggen door, langs de hals van de reiger streelt. Op pad naar zijn snavel: het grasgroene ‘Parc de la Boverie’. Met de geurige rozentuin en het machtige barokpaleis, het huidige ‘Musée d’Art Moderne et d’Art Contemporain’.

Tis mooi weer.
Je suis heureux.
Ik ben een bofbips.