We doen het denk ik allemaal wel eens....iets meenemen voor de kinderen die we misschien tegenkomen op onze bestemming.
Pennen, schriftjes of andere kleine snuisterijen.
En natuurlijk kennen we ook allemaal de keerzijde...kinderen gaan erop rekenen, misschien zelfs bedelen.
Toen wij door Vietnam reisden met een zgn. local, nou ja, bijna dan....(het is een Belgische vriend die daar al jaren woont) nam hij ons mee het binnenland in.
We kwamen bij het zogenaamde Bai-volk, een minderheid die gelukkig nog niet verworden is tot toeristische attractie zoal bijv. de groeperingen rond Sapa
Eerst was er een bezoekje aan de burgemeester die ons vrolijk begroette terwijl hij voor zijn huis een geit zat te slachten.
Daarna bezochten we het "Longhouse" dat is het gemeenschapshuis van het dorp.
Natuurlijk bleven we niet onopgemerkt en al gauw verzamelden de kinderen van het dorp zich.
Met handen en voeten en een beetje hulp van onze vriend maakten we contact.
Onze vriend had ons uitdrukkelijk verzocht niets mee te nemen behalve de hotelzeepjes omdat hij die aan de moeders uitdeelde.
Hij maakte zich sterk voor een betere hygiene en eigenlijk vonden wij dit een heel goed idee.
Bleven nog de kinderen....die hadden gelukkig niet veel nodig om vrolijk te zijn.
Het organiseren van een hardloopwedstrijdje was al voldoende!