Bangkok: hectiek en herkenning - deel 1 van mijn bij Columbus gewonnen reis naar Thailand
Bangkok
Thailand
Rsteeghs
Bangkok: hectiek en herkenning - deel 1 van mijn bij Columbus gewonnen reis naar Thailand
“Dames en heren, jongens en meisjes. Welkom op deze China Airlines vlucht van Amsterdam naar Bangkok. Over enkele minuten zullen wij beginnen met de Karaoke, die de rest van de vlucht zal duren. U vindt uw microfoon in de armleuning van uw stoel. Zingt u vrolijk mee! Tijdens de maaltijden zal er een korte pauze worden ingelast waarin u kunt eten en plassen. Wij wensen u een aangename vlucht. Hartelijk bedankt voor uw aandacht.”
Even denk ik dat de aankondiging van de piloot, als we eenmaal goed en wel zijn opgestegen vanaf Schiphol, deze verontrustende informatie bevat. Zijn haast gezongen vrolijke Chinese bericht voorspelt een jolig tien uur durend verblijf in onze Boeing 747. Gelukkig kan ik uit de gebrekkige Engels vertaling, die na de aankondiging volgt, al snel opmaken dat de piloot ons het weerbericht van Bangkok vertelt. Na vele weken van regen en zware overstromingen kan hij melden dat de weersvooruitzichten inmiddels goed zijn en dat het waterpeil rondom Bangkok zakt. Bij aankomst in de vroege ochtend zal het bovendien 25 graden en zonnig zijn. Daar worden we toch nog vrolijk van!
Tien uur later dalen we langzaam boven de ontwakende stad. We zien nog veel water, maar eenmaal geland merk je daar niet veel meer van. Ook tijdens de busrit naar het hotel in het centrum zien we geen water. Wel hoog opgestapelde zandzakken, die uit voorzorg zijn geplaatst. En stenen muurtjes die in allerijl zijn opgetrokken voor ingangen van huizen en winkels. Als we vragen aan de mensen op straat of het water hier is geweest ontkennen ze dat. De mensen in de buitenwijken waren minder fortuinlijk, daar zijn hele delen overstroomd, maar gelukkig is het water daar nu aan het zakken.
We zullen de twee weken van onze reis door Thailand in luxe doorbrengen. Dat zijn we niet gewend. Tot nu toe hebben we Thailand alleen bezocht als backpack toerist, maar dankzij de fotowedstrijd die ik won met Columbus, reizen R. en ik deze keer met een privé gids en chauffeur van het ene luxe hotel naar het andere. Het is even wennen, maar dat duurt niet lang. We genieten van de onbekommerdheid en geven ons over aan het “programma”. Wel trekken we er zoals gewoonlijk ook veel zelf op uit om net even dat kleine straatje te ontdekken waar die vrolijke kapperszaak zit en dat gezellige eetstalletje waar je ondefinieerbare visballetjessoep kunt eten. En om te winkelen in de luxe shoppingmalls op Siam Square in het centrum van Bangkok, wat ons budget dankzij de lage reiskosten deze keer wel toelaat.
Onze gids neemt ons de dag na aankomst mee naar Chinatown. Voor ons een feest van herkenning, want een verblijf in Bangkok gaat bij ons bijna altijd gepaard met een bezoek aan deze kleurrijke wijk. Door de wirwar aan kleine drukke straatjes is het altijd weer verrassend en nieuw. We struinen over de markt, zien de levendige handel, vragen onze gids van alles over de aparte vruchten, hapjes en knabbels die we zien (nu hebben we de kans!) en kopen een paar flesjes vers geperst granaatappelsap en een zak gedroogde schijven Bael fruit. Hiervan kun je een heel lekkere thee trekken die ook nog eens zeer gezond is vanwege zijn maagreinigende en spijsvertering stimulerende eigenschappen. De vreemde poeders, pillen en andere middeltjes die in een kraam verderop worden aangeboden laten we voor wat ze zijn.
Via de bloemenmarkt, waar behendige vrouwenhanden de mooiste offergaven voor huisaltaartjes en tempels maken, lopen we vervolgens naar de Grand Palace en Wat Phra Kaeo waar het beroemde smaragden beeld van Buddha staat. We zijn sinds 1997 niet meer in dit enorme complex geweest en kijken onze ogen uit. Niet alleen vanwege al het goud dat schittert, maar ook vanwege de enorme drukte. Zagen we hier veertien jaar geleden nog in alle rust Boeddhistische monniken in hun oranje gewaden lopen, nu zijn het bijna alleen toeristen die de tempelgebouwen flankeren, op een enkele Thaise gelovige na. Toch blijft het een bijzondere en zeer fotogenieke plek. En door mijn behoefte om altijd net even om de hoek van een veel betreden pad (of tempel) te kijken, kom ik gelukkig ook nog op een plekje waar ik ongestoord met een tempelrestaurateur kan praten. De dame zit op een trap bij een prachtige met glazen stukjes ingelegde tempeldeur en is met een heel precies werkje bezig: het herstellen van het mozaïek. Dat betekent: piepkleine stukjes glas snijden, bijvijlen, in de deur zetten met een pincet, nogmaals bijschaven en tot slot oppoetsen. Ze wijst naar het stukje deur dat ze gisteren heeft gerepareerd. Ongeveer twintig bij tien centimeter. Wat een klus! Ze is duidelijk trots op haar werk, heel mooi om te zien en ze zorgt voor een grote glimlach op mijn gezicht.
Morgen zullen we onze reis voortzetten en Bangkok verruilen voor een meer landelijke omgeving, samen met onze gids en chauffeur, maar daarover meer in een volgende blog!
Foto's
