Met het openbaar vervoer reizen in Sri Lanka is een belevenis op zich. Een ervaring die een reis in ieder land compleet maakt, maar naar mijn idee zeker in Sri Lanka een waardevolle toevoeging is.

Ik heb in een groot deel van het land gereisd, en alles afgelegd met de trein, bus en tuktuk, af en toe afgewisseld met een ritje op de fiets. Met een gemiddelde snelheid van 30 km per uur schiet dit niet écht op. Maar toch… open ramen, zangers, Bollywood films, verkopers van echt van-alles-en-nog-wat, keiharde muziek en altijd wel iemand die een praatje met je aanknoopt , ‘where you from mam?’, ‘your first time here?’… en dat alles voor maar een paar rupees, wie wil dat missen?!

Onze eerste overstap van trein naar bus was chaotisch, zoals dat elke reis wel een keer gaat. Onze tuktuk driver bracht ons vanaf het treinstation in Puttalam naar het centraal gelegen busstation. Daar was hij er binnen no-time over uit dat er vanaf hier geen bus zou vertrekken naar Anuradhapura, onze volgende bestemming. Zonder überhaupt eigenlijk iets gezegd te hebben reden we al door naar de plek, waarover de betreffende chauffeur wist te vertellen dat hier wel een bus zou vertrekken. Probleem was alleen dat deze bus er erg lang over zou doen. En bovendien waarschijnlijk vol zou zitten. En wanneer de bus aan zou komen? Daar had hij geen idee van. Maar hij kon ons wel met de tuktuk brengen als we dat wilden?

Uiteraard kwam de bus gewoon. Binnen een half uur. En inderdaad, hij was vrij vol, maar als je in Sri Lanka bent is dat geen probleem. Er werd aan alle kanten een stukje ingeschikt zodat wij en onze grote tassen er bij konden komen zitten. Met een keiharde, maar o zo heerlijk vrolijke muziek op weg!

Deze ervaring, die er eigenlijk één is om nog vaak om te lachen - wat kan het toch lastig zijn om uit te vinden wie de waarheid verteld en wie niet, en wat kan het dan soms ook lastig zijn om je niet op te laten jutten en gewoon vriendelijk te blijven lachen - was daarmee ook eigenlijk uniek. In de rest van het land zijn we vrijwel altijd direct bij aankomst op een busstation naar de juiste bus geleid. Zonder er zelfs maar om te hoeven vragen.

Tijdens de reis van Arugam Bay naar Kalkudah, een lange afstand die we graag in één keer wilde afleggen, ging dit zelfs nog verder. Er werd ons verteld dat de bus helaas net was vertrokken. De volgende bus vertrok pas over een paar uur, maar meneer de tuktuk driver kon ons wel naar de net vertrokken bus brengen. Tja. Wat doe je dan? Dit kon toch niet anders zijn dan een verhaal om wat geld aan deze verhitte, onwetende toeristen te verdienen? Nee hoor. De buschauffeur van de net vertrokken bus werd opgebeld, de bus heeft gewacht en wij werden er in tuktuk heen gesjeesd. En dat voor nog geen 30 cent per persoon. Wat een fantastisch land, en vooral, wát een lieve mensen.

Reizen met het openbaar vervoer is een ervaring op zich, zonder twijfel zweterig, plakkerig, misschien niet altijd even comfortabel en zeker niet de snelste manier om je in Sri Lanka te verplaatsen, maar het is naar mijn idee toch één van die ervaringen, die eigenlijk gewoon niet mogen ontbreken.