Een ondraaglijke stank komt op me af als ik de deur van onze auto open om een foto te maken van een stukje wildlife op het eiland Mannar. Achter mij hoor ik twee mensen gillen: "dicht, dicht.... doe onmiddellijk dicht want de honden vallen je aan...!" Ik ben niet paniekerig maar doe gehoorzaam wat mij bevolen wordt... de stank is ondraaglijk. Hier op dit eiland aan de Noord Oostkust van Sri Lanka, een eiland dat nog heel "puur" is en waar jarenlang niemand kwam omdat het bezet was door de Tamils, leven de ezels in het wild. Heel veel ezels zelfs. Maar ook veel wilde honden. Het natuurlijke "wildlife" vindt hier zijn beslag. De ezels leven in het wild en sterven. Worden vervolgens gegeten door de honden. Ze horen bij niemand maar leven op het eiland. Een eiland waar de mensen leven van de visvangst en waar men in hutjes op het strand woont....Nog nauwelijks ontdekt door de toeristen. En onwillekeurig doet de oude oorspronkelijke wildernis en de wildlife op dit oude eiland Mannar mij denken aan de prachtige film "de Nieuwe Wildernis" , opgenomen in de Oostvaardersplassen