In 2011 reisde ik door Nepal.
Een land met een, grotendeels, straatarme maar zoals zo vaak ongelooflijk gastvrije en vriendelijke bevolking.
Een land met een prachtig cultureel erfgoed
Cultureel erfgoed dat niet alleen dient als decorum en toeristische trekpleister maar dat vooral een belangrijk onderdeel was en is van het dagelijkse leven van de Nepalezen.
Dat vertaalde zich in het dagelijks offeren en de liefde waarmee een oude vrouw in Bhaktapur iedere dag de traptreden van de grote tempel veegde.
Des te tragischer was de aardbeving in 2015 waardoor heel veel van dit culturele erfgoed vernietigd werd.
Tragisch omdat de toeristen, een belangrijke bron van inkomsten wegbleven en eigenlijk nog steeds wegblijven.
Tragisch omdat er letterlijk een gat werd geslagen in de dagelijkse gewoontes van de bevolking .
Maar...de Nepalezen zijn veerkrachtig en proberen, niet voor de eerste keer trouwens, de voor hun zo belangrijke heilige plaatsen te herbouwen.
Dit zal nog wel enige tijd in beslag nemen maar laten we hopen dat hun volharding
wordt beloond en dat ook de toeristen weer gaan geloven in Nepal.
Het land verdient het en daarom wil ik de komende tijd tips plaatsen over dit land met zijn prachtige natuur, indrukwekkende tempels ( want niet alles is verwoest!) en lieve mensen!
Op mijn reis werd ik getroffen door het bijgaande beeld in Kathmandu en de prachtige kleuren.
Het lijkt bijna alsof de hond de tempel en haar schatten probeert te bewaken maar helaas helpt dat niet bij een aardbeving..