Mandalay

Reisgids

Beste reistijd

Foto's

Praktisch

Mandalay image

Mandalay

Mandalay
Myanmar
Syllie

Mandalay

Syl, 13 februari 2010
Birma , Mandalay 37°

Geduld is een schone zaak....
Dag allemaal,
Zo, na 10 minuten en 27 seconden wachten op verbinding zit ik dan eindelijk op de pagina waar ik mijn verslag kan typen en hopelijk ook plaatsen voordat hij me er weer uit knikkert! Gisteren heb ik ook al een poging gewaagd, maar toen heb ik maar liefst 27 minuten zitten wachten en ben ik niet verder gekomen dan het lezen van jullie lieve berichtjes! Jaja, de vooruitgang is hier nog ver te zoeken! En dan wil ik niemand horen zeggen dat ik er niet veel voor over heb om jullie op de hoogte te stellen van mijn wel (wee is er niet, op misschien internetverbindingen na ). Om te voorkomen dat ik straks wéér niks kan plaatsen, geef ik even een samenvatting van de afgelopen dagen. Maar ik houd keurig mijn dagboekje bij dus als ik weer thuis ben dan vul ik alles wel aan voor de geïnteresseerden onder jullie. Maar nu naar Birma. Wat een land!!! Ik moet zeggen dat deze reis Vietnam van de eerste plek aan het verstoten is. Wat ik hier allemaal meemaak is ongekend, ik denk dat ik Beatrix versla in het zwaaien naar de bevolking! De hele dag loop ik "mingalaba" (hallo) te zeggen, vriendelijk te glimlachen tegen iedereen die mij vriendelijk glimlachend aankijkt, jong en oud zwaait. Heel apart allemaal! De treinreis was geweldig maar zéér oncomfortabel! We zaten in de hoogste klasse, dat dan weer wel, er was alleen niet bij verteld dat de trein ook uit de koloniale tijd stamde... Er zat alleen een nieuwere locomotief voor. Sommige stoelen konden alleen maar bijna helemaal plat, die van mij alleen maar héél rechtop. Maar hij kon ook draaien dus ik kon met mijn neus naar het raam zitten. De trein ging niet alleen van links naar rechts en van voor naar achter, maar ook van omhoog naar omlaag!!! Hoe die trein op de rails is gebleven is mij een raadsel, ik zat achterin en kwam af en toe los van mijn stoel! Hilarische taferelen tijdens het koffie drinken, dat snap je wel! De jongens van de "restauratie" waren kennelijk erg van mij gecharmeerd (neem het ze eens kwalijk ;-) ) dus die waren druk met ervoor te zorgen dat ik de koffie zonder morsen op kon drinken. Er was zoveel te zien onderweg, ik had geen tijd om te lezen (als dat al kon met dat geschud). De trein reed hooguit 40 tot 60 km per uur, dus ruim de tijd om alles te bekijken. Langs de rails en op de stationnetjes wel veel militairen, maar verder merken we niks van het regime hier. Als we ergens stopten, werd de trein bedolven onder de verkopers van allerlei etenswaren, de gekste dingen kwamen voorbij. We hebben vreselijk gelachen met die mensen. De momenten dat de trein langzaam een stationnetje binnenrijdt, kies ik als hét moment om het “toilet” te bezoeken, waarbij het me steeds is gelukt om gehurkt en wel, zonder mijn keren de smerige grond te laten aanraken in het gat in de grond te plassen. De hele dag hopend dat mij een grote boodschap gespaard blijft (gelukkig is dat gelukt!). Na 12 uur reizen werd het donker en toen was het niet meer leuk. Twee jongens van de restauratie hangen regelmatig bij mij in de buurt, waarbij ik heb Engels leer en zij mij Birmees. Uiteindelijk zijn we maar met 1 uur vertraging in Mandalay aangekomen, om een uur of 9 's avonds (vanaf 4.45 's ochtends...). Ik was kapot! Het station was een chaos van slapende mensen, mensen die eten aan het maken waren etc. We belanden in een geinig hotel, het Silver Swan hotel, interieur uit de jaren 60/70, wel erg huiselijk. Ik spoel het stof van me af en ga om 23:00 slapen. De stroom is ook al een paar keer uitgevallen, lekker vertrouwd inmiddels! We hebben een gezellige groep, maar ik trek vooral veel op met Harrie uit Amsterdam. We kunnen het zeer goed met elkaar vinden en gaan meestal de tegenovergestelde route dan de groep doen. Niet omdat de groep niet leuk is, maar met z'n tweetjes kom je nog veel makkelijker in contact met de lokale bevolking. Vaak ben je ook de enige toerist die in dat gebied is. Er zijn zo weinig toeristen dat je elkaar nauwelijks tegenkomt omdat het zich ook allemaal nog eens verspreid. De eerste dag in Mandalay hebben we de hele dag een piepklein mazda pick upje gehuurd die dienst doen als taxi. Je zit dan op bankjes in de laadbak, erg grappig. De auto's zijn hier minstens een jaar of 50 oud, erg sfeervol! Om 8:00 zaten we al in de Mazda, een hele dag gehuurd voor 18.000 kyat. We hebben een route uitgestippeld en zien we hoe ver we komen. Gids Myo heeft voor ons onze route in het Birmees uitgeschreven en loopt met ons mee om alles te regelen met de chauffeur. Zorgzaam type, die Myo! Als eerste naar de Mahamuni pagode, en daaromheen liggen de werkplaatsen waar ze boeddhabeelden uit marmer maken. De ingang zit vol met winkeltjes waar religieuze zaken worden verkocht. De pagode dankt haar naam en faam aan een 4 meter hoog beeld van Mahamuni, de “grote wijsgeer”, uit de 2e eeuw n.Chr. Het beeld is van brons, maar op het hoofd na volledig bedekt met dikke lagen bladgoud. Overal zie je dikke bulten op het beeld. Alleen mannen mogen bladgoud aanbrengen. Nietsvermoedend wil ik het beeld van dichterbij bekijken, maar ik word meteen op de vingers getikt. Het beeld is een van de heiligste in Birma.