Malediven van de locals
Het onbewoonde eiland Walla niet ver van het Niyama Resort in de Dhaalu-atol, met op de voorgrond onze dhoni, een Maledivische zeilboot waarmee vroeger vracht tussen de eilanden en atols van de archipel werd vervoerd. Eenmaal op het eiland, kun je heerlijk snorkelen, zonnebaden en doen alsof je net aangespoeld bent nadat je schip is gezonken. Plezier verzekerd!
‘Ik denk dat dat jullie boot is!’ schreeuwt hij in mijn oor, in een poging de brullende buitenboordmotoren te overstemmen. En hij heeft gelijk. We meren aan bij een grote catamaran en maken kennis met de drie bemanningsleden en de zeven andere gasten. De komende week reizen we samen met hen naar de outer islands van de Malediven. De boot is mijn ticket om off-piste te gaan en eilanden te ontdekken die maar door weinigen worden bezocht. Ik ga local. Een cliché? Niet op de Malediven, waar reizigers duiken, snorkelen en op het strand liggen, maar alles behalve local gaan. Dat komt grotendeels door de overheid, die lange tijd haar best deed om toeristen en de lokale bevolking zo veel mogelijk van elkaar te scheiden. Dit om de eilandcultuur zo intact mogelijk te houden. Buitenlanders zijn gebonden aan eilanden die als resorts zijn bestemd. Op die eilanden wonen dus geen Malediviërs. Werken doen ze er al evenmin – de meeste resorts worden grotendeels gerund door personeel uit Bangladesh, Sri Lanka en India. Sinds enkele jaren mogen Malediviërs echter hun eigen bed-and-breakfast beginnen of een kamer verhuren en dat maakt het voor een beetje avontuurlijk reiziger een stuk makkelijker local te gaan.
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 52
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
