Laos - De mythe van de Mekong
Wie in Laos de boot pakt en tegen de stroom in op de Mekong vaart, wacht dromerige rivierlandschappen, schitterende boeddhistische tempels en een waterslang die iedereen de stuipen op het lijf jaagt.
Tekst: Tyche Tjebbes, Fotografie: Tom van der Leij
De mythe van de Mekong
Als we eindelijk in bed liggen is het buiten muisstil, zelfs de
rivier hoor je niet. Het verhaal van onze gids Toua spookt door
mijn hoofd. Tijdens een maaltijd van sticky rice – de basis van
elke Laotiaanse maaltijd – met groente, buffelvlees en heel veel ei
vertelde hij eerder op de avond hoe met enige regelmatig mensen op
raadselachtige manier verdwijnen in de Mekong. ‘Als ze na drie
dagen weer bovendrijven in de omgeving van het dorp dan weten we
hier genoeg: de Naga heeft weer toegeslagen. De gigantische
stroming van de Mekong zou het lichaam anders kilometers
stroomafwaarts hebben meegevoerd. Maar eenmaal gegrepen door deze
enorme waterslang, die meer weg heeft van een draak, zal het
lichaam van de ongelukkige niet ver komen. De mensen die aan de
oevers van de Mekong wonen zul je dan ook niet zo snel in het diepe
gedeelte van de rivier zien zwemmen.’ Op de vraag of hij zelf
gelooft in de Naga, knikte Toua snel van ja en keek zenuwachtig om
zich heen. Een onschuldig praatje over de Naga, zo dicht bij de
rivier, was al levensgevaarlijk.
Met fotograaf Tom ben ik begonnen aan een boottocht van de stad
Luang Prabang, in het midden van het land, tot aan de Thaise
grens. Hoewel Laos
zich de afgelopen tijd in een rap tempo ontwikkelt en grotere
steden onder invloed van het toerisme en het internationale
zakenleven een ware metamorfose hebben ondergaan, speelt het leven
zich nog steeds grotendeels op het platteland af. Het
rivierlandschap onderweg is dan ook schitterend – dit gedeelte van
de Mekong kent vrijwel geen bebouwing. Buffels luieren in de zon
totdat ze worden opgejaagd door een hond of een stel kinderen.
Groepjes mannen staan te vissen met grote netten aan lange stokken
of slaan in het water om de vissen op te jagen vanuit een houten
bootje dat zo dun is dat het als een mes door het water snijdt.
Vrouwen wassen kleren, verbouwen pinda’s op de zandbanken of zeven
wat korreltjes goud uit het water. Op de achtergrond liggen
dreigende bergen in wolken gehuld. Wolken die zich vermengen met de
rook die omhoog kringelt vanuit de jungle, waar grote lappen grond
worden verbrand om plaats te maken voor akkerbouw.
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
