We reizen over het platteland van Sumatra en komen in kleine dorpen terecht waar geen speciale toeristische bezienswaardigheden zijn. Ik vind het dan juist leuk om zomaar rond te kijken, want je komt van alles tegen. Zo zijn de verkiezingen voor het districtsbestuur van Sumatra in volle gang.
Sinds de reformatie (reformasie) in 1998, toen Soeharto na 32 jaar werd afgezet, heeft het Indonesische staatsbestel zich ontwikkeld van een autoritair systeem naar een meer democratisch systeem. Het monopolie op politieke partijen is vrijgegeven en er zetelen een tiental partijen in het parlement, waarvan de belangrijkste de Golkar(Partai Golongan Karya), een islamitische partij, en de PDI-P (Partai Demokrasi Indonesia - Perjuangan), een nationalistische partij, zijn.
De partijen houden zich aan de staatsfilosofie, de Pancasila. De Pancasila bestaat uit vijf principes: Geloof in een God (volgens een van de grote religies), consensusdemocratie (toch nog iets Nederlands) , rechtvaardigheid, nationale eenheid en solidariteit. Overal wapperen vlaggen met de stier van de Golkarpartij, hier rechts, maar er hangt ook reclame voor de lokale partij van Yopie (ook een Nederlandse naam) Batubara.