De ochtendspits is voorbij op Pulau Balai,
3 scooters van de verpleegsters van het ziekenhuis,
6 schoolmeisjes op de fiets waarvan één zonder rem,
en nog zo'n dertig schoolkindertjes die lopen,
dat is het wel zo'n beetje,
oh ja, en mr Lukman natuurlijk,
nadat hij zijn vrouw naar haar werk heeft gebracht doet ie met ons een bakkie.

Na de drukte speel ik met mijn kleine vriend op de verlaten hoofdstraat van het eiland,
hij rent naar me toe met zijn vlieger achter zich aan,
een electriciteitskabel gooit roet in het eten,
de vlieger gemaakt van een koekjesverpakking dwarrelt naar beneden,
vertwijfeld kijkt het ventje omhoog, wat nu ?

Net als ik wil helpen breekt het touwtje,
met een mooie knoop kunnen we verder vliegeren,
de middagspits is pas over twee uur.

En nu ? - Palau Balai 2012