Dit is het uitzicht vanaf de kraterrand van de Gunung Rinjani. Dit was al een flinke klim, maar het zou nog veel zwaarder worden, want 1 nacht later stond ik op het topje van de berg aan de linkerzijde, op 3726 meter hoogte. Als ik eraan denk overheersen twee gevoelens: de euforie om die top te halen en de zonsopgang te zien en de enorme spierpijn waar ik een goede week last van heb gehad :-) Eén van m'n mooiste ervaringen van alle reizen die ik gemaakt heb!