Geloof me, dit is zwaar en hard werken. De klim van ong. een uur naar boven, met een lege (of zelfs zonder) mand, is al pittig. De meeste zwaveldragers lopen op versleten schoenen en sommige zelfs op teenslippers! Boven word je - als toerist - beloond met uitzicht over een mooi turquoise kratermeer en stinkende zwaveldampen uit de mijn.

De weg naar beneden is voor de zwaveldragers niet makkelijker... Met zo'n 70 kg aan zwavel in de bamboe mandjes is dit allerminst een fijne trip naar beneden. De mandjes kraken, maar zijn veerkrachtig. En dan te bedenken dat deze Indonesische mannen dit meerdere keren op een dag doen en 1 vrije dag in het jaar hebben. Respect.