‘Iemand een gebakje? Meisjesachtig presenteert Marriette ons een aantal cakejes in klei. ‘Ladakhi cupcakes’, grap ik.
Uncle ontsteekt in de slappe lach.
‘Dat zijn tsatsa’s’, legt Po uit. ‘De as van een overledene wordt gemegd met klei en daar bakt men dit soort ornamentjes van. Die zet men dan ergens tussen de rotsen of bij kloosters waar de geest ver kan uitvliegen.’
‘Oh wat schattig’, valt Marriette uit. ‘Ik wil ook in een cupcake.’
‘Ik ook!’ val ik haar bij.
‘Poes, daar kan jij niet in’, lacht Fons, ‘met je grote voeten.’
Op de tenen brengt ze de cakejes terug naar hun plek van herkomst.
‘Dus begraven doen ze hier niet?’
‘Moslims wel, maar de Boedhhisten niet. Er zijn acht crematoria’, zegt Po. ‘Ze worden beschouwd als heilige plekken. Wat ook soms gebeurt is dat de lichamen aan de vogels worden gegeven. Ze verwijderen het vlees, slaan de beenderen tot poeder en voederen dit aan de vogels.’

fragment uit mijn 3e feelgood roman 'In bed met Boeddha'