Helaas weet ik alleen dat deze plek in Noord India ligt een uur rijden van Daram Salah. Een taxi chauffeur bracht me daar vaak naar toe. Helaas heb ik niet nagevraagd waar deze plek zich bevond. Kon daar uren genieten van de stilte en het ruisen van het water.Hier komen veel Tibitaanse jongeren naar toe omdat deze plek hun het gevoel geeft weer in Tibet te zijn. In de winter ligt hier sneeuw en de jongeren lopen zo hoog mogelijk naar boven. Ze voelen zich hier meer bij hun familie. Op deze plek heb ik vele verhalen gehoord van Tibitaanse jongeren hoe hun leven in Tibet was voordat ze naar India waren gevlucht. Hun leven in Tibet en hun familie die ze waarschijnlijk nooit meer terug zullen zien waren steeds het gespreksonderwerp. Ik kon me eerder nooit indenken hoe het is om door de Hymalaya naar India te vluchten. Op deze plek kreeg ik wel een indruk van de enorme afstand en gevaarlijk terrein die de Tibitanen afleggen om naar India te komen. Kinderen worden op hele jonge leeftijd door gidsen naar India gebracht, jongeren gaan vaak in kleine groepjes naar India. Een lange en barre tocht door de sneeuw.