Deze foto heb ik genomen in Dhaka in een Pakistaans kamp. Bij een eerdere foto heb ik al verteld dat deze mensen leven in embarmelijke omstandigheden. Slechte santaire voorzieningen. Hele families leven op slechts een paar vierkante meters. Ondanks dit blijven de mensen vriendelijk en nieuwsgierig. De kinderen kijken eerst de kat uit de boom daarna zijn ze praktisch onhoudbaar van enthousiasme. Hordes kinderen had ik achter mij aan. Met mijn westerse uiterlijk niet vreemd. Zeven dagen was ik in Bangladesh en ben geen westers uitziend persoon tegen gekomen. Ik heb zes dagen met een fotojournalist uit Bangladesh mee mogen lopen. Hierdoor kwam ik op plekken waar een ' normale' toerist nooit zou komen. Eigenlijk zijn hier in Bangladesh nauwelijks toeristen. De lonely planet is ook heel dun ;-) Voor mij wat het een ' lifetime experience'. Eigenlijk gun ik iedereen een week Bangladesh zodat je bij terugkomst weer extra waardeert hoe goe wij het hebben. Bangladesh heeft voor mij een speciaal plekje in mijn hart gekregen. En de honger naar het bezoeken van nog meer onbekend is nog lang niet gestild!