Naar de Victoria Falls in Zimbabwe

Door: EvelineVanPutten

Geplaatst op Jun 25, 2017

Vannacht weer veel dieren geluiden gehoord en vanmorgen gewekt door een heleboel schreeuwende bavianen. Gelukkig moesten we er ook vroeg uit, vandaag gaan we weer de grens over! Om 7 uur gingen we met 6 anderen en onze chauffeur op pad. Naar de grens was ongeveer 20 minuten, maar hoe lang zou het duren voordat we over de grens waren? De chauffeur zei het kan 30 minuten zijn, het kan een uur zijn, het kan 2 uur zijn. De vrachtwagens naast de weg staan ook te wachten voor de grens en die zijn waarschijnlijk over 2 weken aan de beurt… Dat belooft wat! Bij kantoortje 1 kregen we een stempeltje, omdat we Botswana uit gingen. We reden weer een stukje verder. Bij kantoortje 2 mochten we betalen en kregen we het visum voor Zimbabwe. Alles bij elkaar stonden we nog geen 20 minuten later in Zimbabwe! Dat ging best vlot!

Vervolgens was het nog zo’n uur rijden naar de Victoria Falls, een bijna twee kilometer lang levend gordijn van water. Het is een van de Nieuwe Wereldwonderen en behoren tot de grootste watervallen ter wereld. We liepen het park binnen en gingen op zoek naar de uitkijkpunten. Wow! Wat mooi hier!!! De Victoria Falls zijn echt enorm groot, dus vanaf de verschillende plekken kijk je op de verschillende delen van deze enorme waterval. Heel gaaf! En die regenboog! Vet! Uiteraard blijf je hier ook foto’s schieten! Om je heen zie je ook bavianen, impala’s en andere dieren. En het is daar super groen! Ook zie je overal mensen lopen met regenjassen of poncho’s. Niet zo gek, want er komt aardig wat water omhoog. Toch viel het bij de eerste uitkijkpunten wel mee. Op een gegeven moment begonnen we toch wat natter te worden en trokken ook wij onze superelegante regenponcho’s aan! Nee, hier zijn geen foto’s van ;-) Hoe verder we liepen, hoe meer water. Helaas kan je daardoor ook steeds minder foto’s maken, want zodra je de dop van je camera haalt, is je lens al nat.

Vanaf het negende uitkijkpunt begon het pas écht te regenen. Althans, zo voelde het! Alsof je zo’n Oerhollandse plensbui over je heen krijgt, waardoor je in één keer zeiknat bent! Gelukkig houden die poncho’s aardig wat tegen en hadden we alleen last van natte randjes. Overigens betekende deze ‘regenbuien’ ook dat je de watervallen zelf niet eens meer kon zien. Da’s dan wel weer jammer. Bij het laatste punt keken we uit op de enorme kloof en de brug daaroverheen naar Zambia. We besloten bij het Rainforest Café wat te gaan eten en op te drogen. Prima plekje met prima eten! Na het eten zijn we nog eens naar de eerste paar uitkijkpunten gelopen. Doordat de zon nu net iets anders stond, hadden we ook net weer iets ander uitzicht op de watervallen.

Even later hadden we het wel weer gezien en zijn we het park uit gegaan. Eens kijken of we naar Zambia kunnen lopen. Bij het grenskantoortje hebben we een “bridge pass” gehaald, een bonnetje waarmee je over de brug naar Zambia mag. Als je écht Zambia in wilt, moet je wel een visum kopen. Met onze bridge pass mochten we over de grens en kwamen op niemandsland terecht. Daarna kom je op de brug, vanaf waar je mooi uitzicht hebt op de watervallen, de enorme kloof en de Zambezi-rivier. En toen naderden we het bordje: “You are now entering Zambia”.