Voor de veelal werkloze bevolking van Zanzibar is de zee één van de belangrijkste bronnen van inkomsten. Zo verbouwen de zeewierpluksters hun zeewier in tuintjes in zee, die bij eb droog komen te liggen. De mannen verdienen aan de intens blauwe oceaan rondom het eiland, middels de visserij. Dit ambacht voeren zij doorgaans uit in een traditionele houten bootje, de dhow. Vroeg in de ochtend speuren zij met hun netten de zee af op zoek naar vis en octopus. Naar ik in kon schatten wanneer ik ze aan wal zag komen, was de vangst vaak minimaal. Een paar vissen, waar wellicht het eigen gezin ook nog van eet. Geen vetpot dus, maar armoede is eerder regel dan uitzondering op Zanzibar. Ze lijken hun humeur er meestal niet door te laten leiden, want nagenoeg elke eilandbewoner die ik ontmoette, was vrolijk en lachte geregeld de tanden bloot.
Op de foto een zeewiertuintje op de voorgrond, en het silhouet van een dhow-bootje met 2 vissers aan de horizon.