Princess Diane. Zo noemde ik haar. Dezelfde wijfelende blik, dezelfde verdrietige glimlach. Net als zo veel kinderen in Swaziland was ze nog jong toen beide ouders stierven aan de gevolgen van Aids. Op achtjarige leeftijd bleef ze alleen achter in het ouderlijk huis, verantwoordelijk voor de opvoeding van haar jongere broertje. Vijf keer werden haar woning en lichaam geplunderd. Dankzij Voices for Africa (http://www.voices-for-africa.de/cms/en/) krijgt ze inmiddels elke dag een warme maaltijd, wordt haar school financieel gesteund en leert ze gitaar spelen. Nu, acht jaar later wil ze arts worden 'om zelf andere mensen te helpen'.