We bevinden ons in het hart van de Nubische regio, aan de oever van de meest westelijke lus van de Nijl. Hier woont de bevolking in kleine dorpen tussen gele zandduinen en palmbomen in de omgeving van de Nijl. De mensen spreken geen Arabisch, maar een lokale taal en de islam is hier minder strikt dan in andere Soedanese regio’s. Vrouwen bedekken hun gezicht niet en zijn ook open naar vreemdelingen. De huizen zijn van leem en staan binnen een vierkante lemen muur die het erf afbakent. De toegang bestaat veelal uit gedecoreerde metalen deuren en verschillende van de huizen zijn versierd met schilderingen van kleurige bloemen of traditionele patronen. Wat opvalt is dat we her en der enthousiast worden begroet als we passeren.