Om zes uur gaat de wekker, heel goed geslapen heb ik niet in de tent, dromen over schorpioenen en ander ongedierte zorgden voor een onrustige nacht. Ook de visite van de huiskat van het naastgelegen kamp die plotseling in onze tent verscheen en door mijn halfopen oogleden, in het schemerduister, wel erg veel weg had van een woestijnlynx, hielp niet mee om volledig uitgerust op te staan. Maar het belooft een mooie en spectaculaire dag te worden dus we staan snel naast het bed en kleden ons aan. Douchen komt straks wel, we moeten het zandduin op. Het is zwaar klimmen, iedere stap die je neemt in het mulle zand betekend dat je weer een halve stap terugzakt. De top redden we niet, halverwege maar hoog genoeg om overal overheen te kunnen kijken gaan we zitten om de zon boven de woestijn te zien opkomen.
Lange schaduwen vormen zich achter duinen en tenten om snel daarna weer korter te worden
Onder de duin zien we de duinvallei met alle kampen waarvan alle gasten nu hetzelfde doen als wij. Desondanks voelt alsof de wereld van ons is en is het een geweldige ervaring!